دیستروفی عضلانی کمربند شانه‌ای یا همان لیمب گیردل
گروهی ناهمگن چه از نظر ژنتیکی و چه از نظر بالینی از مجموعه‌ای از دیستروفی‌های عضلانی نادر هستند.
مشخصه این بیماری از دست رفتن قدرت عضلانی به شکل پیشرونده است که ابتدا بر روی عضلات ران و شانه تأثیر می‌گذارد.
علائم یک فرد مبتلا به دیستروفی عضلانی لیمب گیردل، به طور کلی در راه رفتن، بالا رفتن و پایین آمدن از پله‌ها،
بلند شدن از صندلی، عدم توانایی در خم شدن یا چمباتمه زدن، بلند کردن اشیاء خاص و همچنین دشواری در کشیدن بازوها به بیرون یا بالای سر است.
به دلیل این مشکلات، زمین خوردن هم به طور مکرر می‌تواند رخ دهد.
بسته به شدت بیماری انجام این فعالیت‌ها برای بیمار، از دشوار تا غیرممکن است.
این بیماری با گذشت زمان ناگزیر بدتر می شود، البته باید متذکر شد که پیشرفت در برخی از بیماران سریعتر از دیگران است.
در نهایت، این بیماری می‌تواند عضلات دیگر حتی عضلات واقع شده در صورت را تحت تأثیر قرار دهد.
این بیماری معمولاً طی سالهای پس از بروز علائم به وابستگی به صندلی چرخدار منجر می‌شود، اما تنوع بالایی بین بیماران وجود دارد و برخی از بیماران امکان حرکت خود را حفظ می‌کنند.
ضعف عضلانی به طور کلی متقارن، در عضلات فوقانی و به تدریج پیشرونده است.
در بیشتر موارد، درد با لیمب گیردل وجود ندارد و عملکرد ذهنی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.
دیستروفی لیمب گیردل می‌تواند از کودکی، نوجوانی، بزرگسالی یا حتی دیرتر شروع شود، سن شروع آن معمولاً بین 10 تا 30 سال است.
هر دو جنس به طور مساوی تحت تأثیر قرار می‌گیرند ، وقتی دیستروفی عضلانی لیمب گیردل از کودکی شروع می‌شود، پیشرفت به نظر می‌رسد سریعتر و بیماری بیشتر باشد.
هنگامی که این اختلال در دوره بلوغ یا بزرگسالی آغاز می‌شود، بیماری به طور کلی آنقدر شدید نیست و با کندی پیشرفت می‌کند.