دیستروفی عضلانی بکر نوعی اختلال ژنتیک مغلوب جنسیتی است که با ضعف عضلانی پاها و لگن به آرامی پیشرفت می‌کند. بیماری بکر نیز همانند بیماری دوشن ناشی از جهش در ژن دیستروفین است که پروتئین دیستروفین را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابر این بکر نیز نوعی دیستروفینوپاتی است. به عبارت دیگر، دیستروفی عضلانی بکر مرتبط به دیستروفی عضلانی دوشن است و هر دو از جهش ژن دیستروفین ناشی می‌شوند، اما بکر روند پیشرفت خفیف‌تری دارد.
افراد مبتلا به این اختلال، معمولاً دچار ضعف عضلانی پیشرونده عضلات پا و لگن می‌شوند که با از بین رفتن توده عضلانی (هدر رفتن) همراه است. ضعف عضلانی در بازوها، گردن و سایر نواحی نیز رخ می دهد، اما به اندازه قابل توجهی در نیمه پایینی بدن نیست. عضلات ساق پا در ابتدا در سنین 15-5 سالگی بزرگ می‌شوند (تلاشی که بدن برای جبران از دست دادن قدرت عضلانی انجام می‌دهد)، اما در نهایت، به دلیل کم استفاده شدن پاها (استفاده از صندلی چرخدار)، عضلات بزرگ شده با چربی و بافت همبند جایگزین می‌شوند که به آن هایپرتروفی کاذب می‌گویند.